Guy Verlinde, Tom Eylenbosch & René Stock (B) Sunday Evening Blues Mine Blues (Muzecafé) Heusden-Zolder (28-04-2024) reporter & photo credits: Freddie info band: Guy Verlinde info organisatie: Mine Blues © Rootsville 2024

Je hebt zo van die momenten dat je voelt aan een avond van, dit wordt het! Wel met dat gevoel trokken we op zondagavond richting 'CC Muze' voor de afsluitende 'Sunday Evening Blues' van 'Mine Blues' met op de affiche Guy Verlinde, Tom Eylenbosch en René Stock. Met een opkomst voor deze laatste 'Sunday Evening Blues' waren velen richting 'Muzecafé' afgezakt en zou PA-technicus Rocco hier vanavond nog eens alles uit de kast gaan halen. Niets dan glunderende gezichten bij de kompels van 'Mine Blues' want je merkte het meteen op dat alle zitjes bezet waren.

Uit de Vloanders was niemand minder dan Guy Verlinde komen afzakken en die zat uiteraard nog steeds op een roze wolk door de geboorte van zijn dochtertje 'Billie-Roos'. Of er zo ook een nieuwe blues muzikante werd geboren dat is uiteraard nog af te wachten maar met het DNA van de papa in zich zou het best wel eens kunnen zijn. Mama Esther en Billie Roos stellen het opperbest en de oogjes van Guy fonkelen wanneer hij er over komt te vertellen. Die van 'Mine Blues' hadden dan ook een gepast geschenkje voorzien voor 'Billie Roos', dit helemaal in de spirit van deze organisatie.

We zijn hier uiteraard in eerste instantie voor de muziek en die zouden we gaan krijgen met wat later bleek er eentje te zijn met een grote 'M'. Onze stammtisch was zoals vanouds volzet met de PR mensen van Gevarenwinkel, Den Venetiaen van Hoegaarden, de kompels van 'Mine Blues' en zeker ook al met de komst van David Ronaldo en Lesley Verbeeck die geen kans voorbij laten gaan om hier present te tekenen. Trouwens op 6,7 en 8 september is het 'Circus Ronaldo' te gastbij 'CC Muze'.

We kennen Guy Verlinde al van in den beginne en zagen ook bij zijn toenmalige 'Mighty Gators' topmuzikanten komen en gaan. Mijn laatste ontmoeting met Guy Verlinde was er eentje met zijn band 'The Artisans of Solace' in de herfst van vorig jaar in de prachtige 'Hnita Jazz Club' met als gevolg een staande ovatie die avond. Nu als trio is het voor mezelf een eerste keer en dat zullen we geweten hebben. Een trio dat naast Guy ook nog eens bestaat uit Tom Eylenbosch op keyboard, banjo, washboard en ja zelfs even op gitaar. René Stock die zit zelfs nog langer in mijn geheugen en dit met diverse bands die mee geschiedenis hebben geschreven in de Belgische bluesscène zoals er zijn 'Last Call', 'The Electric Kings' en Willy Willy & The Voodoo Band' om er maar een paar te noemen. René is er uiteraard met zijn onafscheidelijke contrabas en voor ons voor immer en altijd onze 'Wallon Sympha'.

Opener vanavond is 'All Is Forgiven' uit het gelijknamige album van 2019 en zo is meteen de toon hier gezet. Met daarna 'Heaven Inside My Head' en zo zitten we bij het in 2015 uitgegeven album 'Better Days Ahead'. We voelden het toen als, dit zou een enchanted evening worden in de blues. Naast Guy Verlinde worden uiteraard ook Tom Eylenbosch en René Stock in de spotlights gezet door Guy, een eigenschap die hem steeds weer zijn bescheidenheid komt te tonen. Niet dat Guy Verlinde er veel covers bij haalt maar wanneer hij dit doet is het meteen er boenk op. Zo ook vanavond met die prachtige Amerikaanse slaven hymne 'I Shall Not Be Moved'. Een nummer dat we kennen in de versie van Mississippi John Hurt maar ook in de prachtige vertolking van Pops Staples.

Met 'Do That Boogie' komt er ook meteen wat uptempo in de show. Naast de mooie nummers zijn ook Guy's bindteksten een plezier om naar te luisteren en steeds weer ook een ode aan de blues. Ik zeg het u deze bluesman is als oude wijn en nu al een 'Grand Cru'. Zijn songs zijn meestal uit het leven gegrepen en zo ook wat boven ons hoofd hangt zoals met 'Karma's Gonna Kick Your Ass' en zo zitten we bij het album 'Standing In The Light Of A Brand New Day' uit 2021. Een echt 'Juke Joint' bluesje.

Het mocht niet uitblijven natuurlijk en dat is de herinnering aan zijn bluesbrother for live, Tiny Legs Tim (1978-2022) die ik leerde kennen in 2008, toen nog als bescheiden blues performer. Later een grote meneer in onze Belgische blues en tevens ook samen met Guy de bezielers van de 'Missy Sippy' te Gent. Op Tim's akoestische Martin uit 1942 brengt Guy samen met Tom en René hier vanavond het ragtime bluesje 'Hard To Admit' uit Tim's Album 'Melodium Rag' van 2017, en toen werd het even stil.

Met een uitstekende piano intro door Tom krijgen we dan de aanzet voor 'Gotta Let Go' uit dat aangrijpende album 'All is Forgiven'. Een nummer dat gaat over de echtscheiding van Guy's broer en waarbij de 'National Steel' schijnt als nooit tevoren. Voor de pauze krijgen we nog het meesterschap van Tom op zijn banjo en gaan ze hier zo met 'Play Your Blues' er hier even uit. Ondertussen was ook een oud lid van 'The Mighty Gators' in de persoon van Stijn Bervoets dit concert komen te bewonderen.

Na een korte break, want iedereen was er het unaniem over eens dat we uit een betovering werden gehaald, begonnen ze eraan met het instrumentaaltje 'Tiny's Parlor Rag', een ragtime bluesje waar de inspiratie misschien werd gehaald bij een Woody Guthrie. Op 'Pursuit Of Happyness' krijgen we dan een indringende contrabas solo van René voor de kiezen. Eentje dat komt uit de 'Mighty Gators' periode.

'Liefde' is veelal een keyword in de blues waar dan 'A Whole Lotta Lovin' ontsproot uit de pen van Guy Verlinde. Een nummer dat terug te vinden is op het in 2016 uitgegeven album 'Rooted in the Blues'. Ditmaal geen bindtekst maar smoothly overgaand naar het Barrelhouse bluesje 'I've Got You', al zijn wij al lang blij dat we Guy Verlinde hebben.

Tijd voor nog eens een traditional met 'Worried Man Blues'. Een folksong die we uiteraard ook kennen in de versie van 'Woody Guthrie' en ook 'The Carter Family'. Eentje dat ook werd opgepikt door tal van blues namen. Hier vanavond op deze 'Sunday Evening Blues' vergezeld door een heerlijke sing-a-long. Nogmaals uitzonderlijke cover maar met 'Blind Willie McTell' krijgen we hier een hoogstandje van Guy Verlinde en zijn trio dat het origineel wat op de achtergrond komt te duwen. Het resultaat een welgemeend dankbaar applaus.

Origineel dan weer is het in het West-Vlaams gezongen 'Keppe, 'k Zen ier voe Joen' en na het horen van dit nummer wordt het woord 'Liefje' hier nu in 'de' Limburg verdrongen voor 'Keppe'. Opbeurend tot en met! Voor 'I'm On My Way' laat Tom Eylebosch dan zijn skills bewonderen op het 'Washboard' en vertoeven wij even in gospel modus...maar dan...dan is al dit moois voorbij.

Alle logica volgend vanavond zou en moest er ook een bisnummer komen en ook met 'Alabama Blues' zorgden Guy Verlinde, Tom Eylebosch en René Stock hier voor iets zeer appart. Guy kwam temidden van de menigte te zitten vergezeld van zijn bluesharp, Tom ruilde alles in voor de gitaar maar René, die bleef verknocht aan zijn grote contrabas.

Met 'Alabama Blues' bracht dit trio ons vanavond naar de harde realiteit van de zwarte gemeenschap destijds in Amerika. Ook al waren de muzikanten hier blank vanavond, hun muziek was dan weer as black as the night! Wij kunnen deze recensie dan enkel afsluiten met een welgemeende 'RESPECT! Beter als dit wordt het niet meer en zo sluiten die van 'Mine Blues' hun seizoen 2023-2024 hieraf in stijl...met voor sommigen een bierdouche als extraatje. Don't forget op 8 juni is er hier op het marktplein het steeds verrassende 'Mine Blues' festival. Wij zijn er dan ook voor de muziek, de vrienden en de Rodenbach van 't vat natuurlijk!